Trzy

- Jak to? - wyjąkałem

- Dzwonili że go mają , właśnie jechałam na posterunek ale stwierdziłam że musicie tam być ze mną. - stwierdziła

- No to jedziemy, ruszajcie się chłopcy – popędziłem swoich przyjaciół i wypchnąłem ku wyjściu .

- Nie mogę się doczekać aż go zobaczę – pisnął podniecony Niall

- Tak, 2 dni bez Harrego to jak 2 dni bez picia – zaśmiał się równie uradowany Malik

- Ja mu tak skopię dupę, że następnym razem będzie odbierał wszystkie moje telefony i będzie odpisywał na sms – burknąłem

- Ja go nie skopię, uściskam go i wygłoszę kazanie że przez niego mało włosów sobie z głowy nie powyrywałem – dodał Liam

- Chłopcy, wy mnie źle zrozumieliście chyba – Gemma zmierzyła nas wzrokiem

- O czym ty mówisz ? - spojrzałem na nią pytająco

- Znaleźli ciało Harrego – powiedziała a ja przytrzymałem się Zayna żeby nie upaść .

- Jak to ciało ? - spojrzałem na nią niedowierzająco

- On nie żyje ? - Niall ledwo powstrzymywał się od płaczu

- Ja też nie skaczę z tego powodu, to był mój brat – otarła spływające po jej policzkach łzy .

- Nie wierzę, po prostu nie wierzę ! - krzyknąłem – On żyje, to nie Harry, on zaraz wróci do domu, jeest w Holmes Chapel, na pewno tam jest, Anne kłamała, jedziemy tam, Harry ma się przecież dobrze. Zaraz zadzwoni, czekajcie to ja zadzwonię do niego. Gdzie do cholery jest mój telefon ? - wydarłem się dławiąc się łzami – Liam daj mi telefon, udowodnię wam że Harry żyje, on musi żyć. Zanim wybył powiedział że pojedziemy do Paryża, on lubi Paryż, mamy nawet bilety. Dajcie mi do cholery do niego zadzwonić ! - upadłem z bezsilności na kolana chowając głowę w dłoniach .

- Louis przestań – Gemma ukucnęła naprzeciw mnie mocno mnie przytulając – też w to nie wierzę. Ale lepiej tam pojedźmy. Chociażby zidentyfikować to ciało .

- Co jeśli to jest Harry ? Co jeśli on naprawdę umarł ?

- Wszystko na to wskazuje ale, wstań, bądź silny, dla Harrego – ponownie otwarła swoje łzy

Po nie całych 20 minutach dojechaliśmy na posterunek policji skąd zostaliśmy skierowani na zidentyfikowanie ciała. Udaliśmy się tam całą piątką .

Gdy od progu zobaczyłem przykryte białą pościelą ciało od razu poczułem odruch wymiotny. Powoli podszedłem do stołu delikatnie chwytając róg białego materiału. Gdy zobaczyłem owe ciało zatkałem ręką usta i zacząłem krzyczeć. Łzy gromadziły się do moich oczu. To był on. Jego loki leżały na białej poduszce, piękne, zielone oczy były zamknięte a usta, które tak uwielbiałem całować były całkiem siwe. Dotknąłem ręką jego zimnego, śnieżnobiałego policzka i przejechałem po nim. Chwile później przytuliłem się do zimnego ciała mojego przyjaciela i zacząłem płakać jak małe dziecko.

- Harry błagam wróć! Nie zostawiaj mnie samego, nie teraz, masz dopiero 18 lat i wszystko przed sobą. Otwórz oczy, po prostu je otwórz, zaśmiej mi się prosto w twarz i krzyknij „wkręciłem cię Tomlinson” . Harry żyj !

Klęczałem trzymając lodowatą dłoń Harrego a moje łzy tworzyły kałużę. Słyszałem pochlipywanie moich przyjaciół którzy stali obok. Nie chciałem nawet na nich spojrzeć. Oczy piekły mnie od płakania a nie mogłem przestać. Mój pussyhead odszedł. Odszedł na wieki .

Nie pamiętam kiedy tam zasnąłem, obudziłem się w domu. Obok mnie siedzieli chłopcy o czymś rozmawiając.

- Chłopaki, miałem straszny sen – przetarłem oczy – śniło mi się że znaleźli ciało Harrego.

- Louis, wiemy że to dla ciebie trudne do przyjęcia, ale on naprawdę nie żyje – powiedział Liam przytulając mnie .

- Dlaczego ? - spytałem i czułem że mój głos się załamuje – dlaczego akurat on ? Był niewinnym 18-latkiem. Każdy go kochał .

- Widocznie miał też wrogów

- Dorwe tego frajera, który zabił naszego Stylesa – warknął Niall zaciskając pięści .

- Uspokójmy się wszyscy, chodźmy do domu Stylesów. Nie możemy zostawić Gemmy i jej mamy samych – powiedział Zayn. - ubierajcie się .

- Nie dam rady tam pojechać – odparłem chowając twarz w dłoniach

- Lou, to jest jego matka . Wiesz co ona teraz musi przeżywać ?

- Pewnie to samo co ja, Liam, ja serio nie dam rady. Zostawcie mnie samego .

- Zostawimy cie samego a tobie odbije, weźmiesz leki i co ? Nie chce stracić kolejnego przyjaciela .

No dobra, pojadę ale nie każcie mi patrzeć jej prosto w oczy. Są takie podobne do oczu Harrego – przetarłem ręką łzy z moich policzków .

Kiedyś i tak dorwę sukinsyna który zabił miłość mojego życia. Potem już nie będzie miłego Louisa Tomlinsona .

Sorry że taki krótki ale jakoś straciłam wenę. Mam nadzieję że rozdział nie wyszedł najgorszy :)

Zostawcie swoje opinie w komentarzu :)